در آلمان، مطالعه‌ای با مشارکت 17 شرکت لبنی و 2 تولیدکننده کشت استارتر منجر به جداسازی تعدادی فاژ مختلف تشکیل شد.
از نمونه‌های تولیدی 12 کارخانه لبنی و کشک مایع گوسفندی همچنین مشخص شد که نمونه‌ها آلوده هستند.
با فاژها عمدتا از لبنیات کوچکتر سرچشمه می گیرند، کارشناسان معتقدند دلیل این امر این است که شرکت‌های کوچک معمولاً دانش یا نیروی متخصص برای اعمال تحلیل‌های پیشرفته در طول فرآیند تولید ندارند.
این مطالعه همچنین نشان داد که این شرکت‌ها عمدتاً به تجربه و روش‌های تحلیلی کلاسیک و روش‌های حرارتی استاندارد برای غیرفعال کردن فاژها متکی هستند.
با این حال، مطالعات انجام شده توسط مرکز انتقال شیر در دانشگاه Hohenheim/LAZBW Wangen نیز با خبرهای خوبی همراه بود: مشخص شد که آلودگی محصولات شیر به فاژها نتیجه کمبودهای بهداشتی نیست.
در حالی که نمونه‌های حمام آب پنیر و نمک مرتباً با فاژها آلوده بودند، فاژها در محلول‌های تمیزکننده یافت نشدند. این مشکل به دلیل فاژهایی است که در شیر خام در هنگام تحویل به لبنیات وجود دارند.
اگرچه اقدامات بهداشتی دقیقی در آلمان برای تمام فرآیندهای شیردوشی به بعد اعمال شده است و این اقدامات منجر به کاهش غلظت فاژها به حدود 103 pfu (واحد تشکیل پلاک) شده است، اما غلظت اولیه پایین می تواند به سرعت افزایش یابد.
به 108 تا 1010 pfu در طی مراحل فرآوری شیر پایین دست علیرغم پاستوریزه شدن شیر در همان ابتدای فرآیند. افزایش غلظت فاژ عمدتاً به دلیل فرآیندهای غلظت است.
با این حال، در حالی که باکتریوفاژها در دماهای بالاتر کشته می شوند، همین دمای بالاتر همیشه با از دست دادن برخی از ویژگی های مثبت شیر خام همراه است.
به همین دلیل است که صنعت لبنیات به دنبال روش هایی است که شیر را در دمایی که تا حد امکان پایین است بدون به خطر انداختن ایمنی محصولات و فرآیندهای تولید، تصفیه می کند و به بازار عرضه می نماید.
