رب انار که با تبدیل آب انار تازه به شربت غلیظ، ترش و چسبناک درست می‌شود، واقعا رب انار خانگی شمال نیست. به سادگی آب انار را کاهش می دهد. و اگر شکر اضافه می کنید، حتی می توانید آن را مربای انار بسیار ترش بنامید.
مربای انار مربای که فقط با آب انار و شکر تهیه می شود آنقدر غلیظ نمی شود، بنابراین می توانید آن را شربت انار هم بنامید. پس چرا آخه چرا بهش میگن رب انار؟ احتمالاً به این دلیل که انواع سوپرمارکت ها مانند رب کاملاً تیره و غلیظ است.
اما من اینجا نیستم که در مورد انواع سوپرمارکت صحبت کنم. در اینجا در ترکیه، ما آن را “nar ekşisi” (gnar eck-she-c) می نامیم که به “ترش انار” ترجمه می شود.
معامله واقعی هیچ شکر اضافه ای ندارد و به اندازه رب غلیظ نیست. یک نوع انار تقریبا غیرقابل خوردن به نام «cin narı» استفاده می شود و مایع حاصل کمی کدر، بسیار ترش و به رنگ صورتی تیره است.
من معمولا از رب انار در سالاد استفاده می کنم و بافت چسبناکی را ترجیح می دهم تا به مواد برگ دار بچسبد. شکر اضافه شده و این واقعیت که من از انواع بسیار ترش انار استفاده نکردم.
این را به هیچ وجه یک رب انار اصیل با استانداردهای ترکیه نمی سازد، اما من اینجا نیستم که در مورد اصالت صحبت کنم. چیزی که من اینجا هستم تا در مورد آن صحبت کنم.
در طول سه سال و نیم گذشته، باید حداقل دویست پوند انار را برای دستور العمل هایی که در کتابم آمده است، آب گرفته باشم. 200! و همه با دست، باید اضافه کنم.
بعد از اینکه آخرین دستور پخت انار را کامل کردم، حدود 2 فنجان آب انار باقی مانده بود، بنابراین می‌خواستم چیزی را امتحان کنم که قبلاً با آب انار انجام نداده بودم.
