انجیر به طور مکرر در کتاب مقدس ذکر شده است و در باغ عدن گنجانده شده است.
این یک غذای سنتی در جشن عید فصح یهودیان است.
در واقع شما می توانید اثر پایی از تاریخچه انجیرخشک ساوه را در همه جا پیدا کنید.
درخت انجیر در پایه گذاری فرهنگ ها و مذاهب بزرگ نقش دارد.
یک گرگ، رومولوس و ربوس، بنیانگذاران روم را در زیر درخت انجیر شیر داد، که بعدها، در زمان پلینی، به عنوان درختی مقدس مورد احترام قرار گرفت.
سیذارتا گیتمن در حالی که زیر درخت انجیر نشسته بود مکاشفه ای داشت که پایه های بودیسم را تشکیل داد.
متخصصان تغذیه انجیر خشک را هم از نظر ارزش دارویی و هم از نظر رژیم غذایی ارزشمند می دانند.
میتریداتس، پادشاه یونانی پونتوس، انجیر را به عنوان پادزهر برای همه بیماری ها بشارت داد و به پزشکان خود دستور داد که کاربرد آن را به عنوان دارو در نظر بگیرند.
پلینی روم درباره انجیر خشک تاریخچه می گوید: «انجیر ترمیم کننده است.
بهترین غذایی که می تواند برای کسانی بخورد که در اثر بیماری طولانی کم آورده اند و در راه بهبودی هستند.
آنها قدرت جوانان را افزایش می دهند، سالمندان را در سلامتی بهتر حفظ می کنند و آنها را با چین و چروک کمتر جوان تر نشان می دهند.
انجیر معمولی احتمالاً از بخش حاصلخیز جنوب عربستان سرچشمه گرفته است.
اسناد باستانی نشان می دهد که هم پادشاه اوروکاگینا در دوره سومری و هم آشوری ها با آن آشنایی داشتند.
هیچ سابقه ای از تاریخچه انجیر خشک مشهد و معرفی آن به این منطقه وجود ندارد.
از جنوب عربستان، قبیله بصره انجیر را به دومز و کوی سوریه باستان می آوردند.
طی چندین قرن، به آرامی از آنجا به سوریه و سواحل مدیترانه گسترش یافت.
هنگامی که انجیر به ساحل رسید، با کمک کشورهای دریایی به سرعت در سراسر منطقه مدیترانه پخش شد.
خانه انجیر خوراکی عربستان باستان باشد، منشاء صنعت کشت انجیرخشک استهبان صادراتی مطمئناً جای دیگری است.
فنیقی ها و یونانی ها، بزرگترین استعمارگران جهان قدیم، به طور مستقل و از طریق مسیرهای مختلف، مسئول گسترش فرهنگ انجیر در سراسر جهان قدیم بودند.
در پایان قرن چهاردهم قبل از میلاد بزرگتر از این دو، فنیقی ها جزایر را مستعمره کرده بودند.
- منابع:
- تبلیغات:
